Zes acteurs spelen meer dan 50 personages in 18 scènes uit verschillende families die elkaar overlappen en met elkaar verweven zijn in één eetkamer. Het mozaïek van onderling verbonden scènes – sommige grappig, sommige ontroerend, andere treurig – speelt zich af in een typisch welgesteld huishouden en creëert een diepgaand portret van een verdwijnende soort: de WASP (blanke Angelsaksische protestant) uit de hogere middenklasse.